Λύκειον των Ελληνίδων
Η Ιστορία του Λυκείου των Ελληνίδων
Η γυναίκα από πολύ νωρίς άρχισε να διεκδικεί και να μάχεται για τα δικαιώματά της στη κοινωνία και για την ανάπτυξη της προσωπικότητάς της. Στην Ευρώπη, από τα τέλη του 1880, γίνονταν προσπάθειες απόκτησης δικαιωμάτων των γυναικών στη μόρφωση και στην εργασία.
Με σημαιοφόρο την Καλλιρρόη Παρρέν, δυναμική φεμινίστρια και πρωτοπόρο του γυναικείου κινήματος στην Ελλάδα, ξεκίνησε η συστηματική δράση με την έκδοση, από την ίδια, της «Εφημερίδας των Κυριών» το 1887.
Το 1910 ιδρύεται από τη Καλλιρρόη Παρρέν και από ορισμένες κυρίες της υψηλής κοινωνίας το Λύκειο των Ελληνίδων γυναικών το οποίο και αναγνωρίστηκε με Βασιλικό Διάταγμα στις 19 Φεβρουαρίου του 1911.
Αρχικός σκοπός του Λυκείου ήταν «ο μεταξύ γυναικών των γραμμάτων, των επιστημών, των τεχνών σύνδεσμος, προς εξυπηρέτησιν της προόδου του φύλου των, προς υπεράσπισιν και προστασίαν αυτών και προς αναγέννησιν και διατήρησιν των ελληνικών εθίμων και παραδόσεων, ως ελληνικών χορών, ασμάτων, εθνικών ενδυμασιών, κ.λπ.».
Ο σκοπός του Λυκείου Ελληνίδων γνώρισε πολλές μεταβολές αλλάζοντας ακόμα και προσανατολισμό προτάσσοντας ως κύριο σκοπό την διατήρηση των ελληνικών εθίμων. Όλο αυτό το διάστημα το Λύκειο Ελληνίδων κινήθηκε, πέρα από την εκμάθηση ελληνικών χορών και συναφούς μουσικής, προς τη προστασία Μητέρας-Παιδιού, τη ψυχαγωγία του παιδιού, τη μόρφωση της γυναίκας, τη καταπολέμηση του αναλφαβητισμού.
Με κυρίαρχο λοιπόν σκοπό την έμφαση στην ελληνική παράδοση χορών και φορεσιών, το Λύκειο των Ελληνίδων ξεκίνησε την προβολή των ελληνικών εθίμων διοργανώνοντας εκδηλώσεις, με πρώτη επίσημη εμφάνισή του την Πρωτομαγιά του 1911, στο Ζάππειο, στα Ανθεστήρια.
Λίγα χρόνια αργότερα, τον Απρίλιο του 1914, ο Γερμανός αυτοκράτορας Γουλιέλμος Κάιζερ, φτάνει στην Κέρκυρα και προγραμματίζεται η παρουσίαση ελληνικών χορών από το Λύκειο των Ελληνίδων Αθηνών όπου και πραγματοποιεί θριαμβευτική παράσταση ελληνικών χορών με εθνικές ενδυμασίες αποσπώντας άριστες κριτικές.
Την ίδια χρονιά, δημιουργείται γιορτή στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο των Αθηνών. Η εορτή καθιερώθηκε ως ετήσια, γνωστή ως «η γιορτή του Σταδίου» και περιλάμβανε εκτός από ελληνικούς χορούς και μουσική, αναπαραστάσεις από την αρχαιότητα, το Βυζάντιο και τη νεότερη εποχή με ανάλογες φορεσιές.
Η πορεία του Λυκείου Ελληνίδων στο χρόνο δείχνει ότι πάντοτε προσάρμοζε τις δράσεις του ανάλογα με τις ανάγκες της εποχής.
Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή όπου η Ελλάδα άρχισε να υποδέχεται τις στρατιές των προσφύγων, το Λύκειο Ελληνίδων συντέλεσε και αυτό στην αρωγή των προσφύγων, οργανώνοντας συσσίτια, φροντίζοντας ορφανά παιδιά.
Το 1925, το Λύκειο προσπαθώντας να αναπτερώσει το ηθικό των Ελλήνων, διοργάνωσε μεγάλη εθνική γιορτή στο Στάδιο με παρέλαση και ελληνικούς χορούς.
Τη μεταξική περίοδο, οι γυναίκες του Λυκείου συμμετέχουν στην τελετή παράδοσης της Ολυμπιακής φλόγας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου στο Καλλιμάρμαρο.
Το 1940, το Λύκειο είχε ενεργό ρόλο προσφέροντας κοινωνικό έργο και περιθάλποντας τους τραυματίες του πολέμου.
Το Λύκειο Ελληνίδων δίνει το παρόν και το 1944 όπου έρχεται η απελευθέρωση.
Στις 15 Οκτωβρίου του 1944, η τότε κυβέρνηση μεταβαίνει στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη για την κατάθεση στεφάνου, συνοδευμένος από κοπέλες του Λυκείου οι οποίες φορούσαν εθνικές ενδυμασίες.
Στα χρόνια που ακολουθούν, η ζωή άρχισε να παίρνει τους κανονικούς της ρυθμούς. Έτσι και το Λύκειο των Ελληνίδων ξεκίνησε μεγάλες εμφανίσεις στο εσωτερικό και στο εξωτερικό και παράλληλα άρχισε να κάνει επιστάμενες έρευνες σχετικά με τους χορούς και τη μουσική.
Το 1964 το Λύκειο έκανε την πρώτη του εμφάνιση στο Ηρώδειο Αθηνών με ελληνικούς χορούς.
Το 1967 το Λύκειο πραγματοποίησε το πρώτο υπερατλαντικό ταξίδι, στην Αμερική και το 1968 στο Μεξικό για τους Ολυμπιακούς αγώνες.
Το 1988 με τη σημαντική συμβολή της ενδυματολόγου Ιωάννας Παπαντωνίου, το Λύκειο Ελληνίδων απέκτησε μια αξιόλογη ιματιοθήκη αυθεντικών Ελληνικών Φορεσιών. Η τότε Υπουργός Πολιτισμού Μελίνα Μερκούρη, εγκαινίασε το Μουσείο Ιστορίας της Ελληνικής Ενδυμασίας.
Η πολύπλευρη δραστηριότητα του Λυκείου Ελληνίδων όλα αυτά τα χρόνια βοηθάει στο να ενισχύει τη δυναμική του παρουσία στη διατήρηση των ελληνικών εθίμων αλλά και να αναπτύσει τον σημαντικό εθελοντικό του χαρακτήρα ενισχύοντας το ελληνικό φρόνιμα και ξυπνώντας συνειδήσεις.
